12.11.2012 tarihli resmi gazetede yayınlanan 6360 sayılı kanun ile Türkiye’deki büyükşehir belediyesi sayısı 16’dan 29’a çıkarılmış ve büyükşehir belediyesi olan illerin idari yapısı yeniden düzenlenmiştir. Yapılan yeniden düzenleme çerçevesinde getirilen en önemli değişikliklerden biri büyükşehir belediyelerinin sınırlarının il sınırları ile eşleştirilerek, buralarda il özel idarelerinin kaldırılmasıdır. Böylece seçilmiş yerel yöneticilerin etkinlik alanı genişletilmekte ve yerindenlik ilkesinin hayata geçirilmesi için bir adım atılmış olmaktadır.

Büyükşehir belediyesi olma kriteri olarak en az 3 ilçeye ve 750.000 kişi nüfusa sahip olma zorunluluğu bulunmaktadır. Dolayısı ile büyükşehir olmak sosyoekonomik gelişmişlik açısından her hangi bir gelişme düzeyini ifade etmemektedir. Gene de büyükşehir belediyesi olan illerin, büyüklükleri ile kendi çevrelerinde birer büyüme merkezini niteledikleri iddia edilebilir. Harita 28’de 2012 öncesinde ve sonrasında büyükşehir olan illerin dağılımı görülmektedir. Coğrafi dağılım incelendiğinde, büyükşehirlerin ağırlıklı olarak Türkiye’nin batı ve güneyinde öbeklendiği, buna karşılık haritanın kuzey ve doğu bölümlerinin görece boş kaldığı gözlenmektedir.